در روز چهارم آذر ماه سال ۱۳۶۵ نیروی هوایی رژیم بعثی عراق با ۵۴ فروند هواپیما بیش از یک ساعت و سی دقیقه ۴۰ نقطه از شهر مقاوم اندیمشک به ویژه ایستگاه و میدان راه آهن را بمباران کرد. این بمباران در ساعتی به وقوع پیوست که ایستگاه راه آهن مملو از رزمندگانی بود که در حال عزیمت به جبهه بوده و یا از جبهه بازگشته بودند . محیط ایستگاه بر اثر این بمباران وحشیانه غرق در خون و مجروح شد.
آن روز شهر همه یک “چشم” شده بود و بر این داغ بزرگ می گریست، درختان خیابان منهتی به میدان راه آهن هر کدام جسدی را بر شاخه های خود داشتند زیرا موج راکت های اصابت شده بدن های مطهر رزمندگان و شهروندان اندیمشکی را قطعه قطعه کرده و هر کدام بر شاخه های درختی خودنمایی می کردند.
به گواه اسناد معتبر این هجوم سعی در متلاشی کردن خط پشتیبانی از جنگ تحمیلی را داشت به گونه ای که ارتباط ریلی و جاده ای با جبهه های جنوبی و میانی قطع و در سالی که از سوی امام خمینی (ره) به عنوان سال پیروزی نامگذاری شده بود، رژیم بعثی هوشمندانه مهمترین نقاط امداد رسانی شهر در جنگ تحمیلی را مورد هدف قرار داد.
آری۴ آذر تنها یک روز نیست، بلکه یک تاریخ است، تاریخی به بلندای حماسه مقاومت مردمی که چند روز بعد در تشییع ۷۲ شهید اندیمشکی و بیش از۲۵۰ شهید رزمنده غیر اندیمشکی فریاد رسای “جنگ جنگ تا پیروزی” سر دادند….
غفلت از درج این واقعه مهم از سوی عالی ترین نهاد فرهنگی کشور، بی نصیب نمودن واقعه نگاری است و محروم نمودن تاریخ کشور از یک رویداد بزرگ که روح مقاومت و ایستادگی در آن موج می زند… براستی متولیان محترم فرهنگی برای این غفلت خود پاسخی دارند؟
ای کاش برای یک بار بفرمایند عدم ثبت روز ۴ آذر در تقویم کشور چیست؟ چرا نباید این حماسه مردمی و این روح ایستادگی مردم انقلابی و شهید پرور خطه خونرنگ اندیمشک در تقویم کشور جای داشته باشد؟… براستی چرا؟!
